یادآوری عظمت خلقت انسان در حکمت ۸ نهج‌البلاغه
یادآوری عظمت خلقت انسان در حکمت ۸ نهج‌البلاغه

شهرکرد – معاون تهذیب مدرسه علمیه امامیه شهرکرد گفت: در حکمت هشتم نهج‌البلاغه امیرالمومنین (ع) از سازوکار بینایی، تکلم، شنوایی و تنفس انسان ابراز شگفتی می‌کنند.

حجت‌الاسلام والمسلمین روح‌الله جمشیدی در گفتگو با خبرنگار مهر، در ادامه شرح حکمت‌های نهج‌البلاغه امیرالمومنین (ع) با پرداختن به مضامین نورانی حکمت هشتم «اعْجَبُوا لِهَذَا الْإِنْسَانِ؛ یَنْظُرُ بِشَحْمٍ، وَ یَتَکَلَّمُ بِلَحْمٍ، وَ یَسْمَعُ بِعَظْمٍ، وَ یَتَنَفَّسُ مِنْ خَرْمٍ»، اظهار کرد: حضرت فرمودند: از این انسان در شگفت شوید، به قطعه‌ای پیه می‌بیند، به پاره گوشتی سخن می‌گوید و به تکه استخوانی می‌شنود و از شکافی نفس می‌کشد.

معاون تهذیب مدرسه علمیه امامیه شهرکرد با ذکر اینکه حضرت در این حکمت از سازوکار بینایی، تکلم، شنوایی و تنفس انسان ابراز شگفتی می‌کنند، ادامه داد: خداوند متعال آناتومی بدن انسان را با زیرساخت‌های ساده گوشت و پیه و استخوان خلق کرده اما اینها اسباب قدرتی را برای انسان فراهم می‌کنند و کارهایی انجام می‌دهند که هیچ ابزاری نمی‌تواند با همان کارایی و قدرت جایگزینشان در بدن انسان شود.

جمشیدی بیان کرد: انسان باوجود پیشرفت‌های فراوان و درنوردیدن قله‌های علم و دانش تاکنون نتوانسته با این زیرساخت‌های بدن انسان، نظیر چشم و گوش و زبان را بسازد.

وی با تصریح اینکه ساخت این دست ابزارها به دست انسان هم مستلزم فضای زیاد و هم زیرساخت‌هایی همچون آهن و فولاد و پلاستیک و برق و … است، ادامه داد: مثلاً بشر توانسته نظیر چشم انسان را اما نه با آن قدرت و دقت بینایی بسیار بالا و دقیق و البته نه با زیرساخت‌های بدن انسان بسازد.

جمشیدی با ذکر مثال دیگری یادآور شد: تصور کنید دستگاه دیالیز نیز کار اندام کوچک و کم‌حجمی مانند کلیه را در بدن انجام می‌دهد.

حفظ تناسب در خلق اعضای بدن انسان

وی با تأکید بر اینکه پروردگار حکیم همه اندام‌های انسان را متناسب و مناسب خلق کرده است، افزود: اگر زبان انسان خیلی بلند با کوتاه باشد قادر به تکلم نخواهد بود و حضرت در این حکمت تعجب می‌کنند که انسان چگونه با پاره گوشتی قادر به سخن گفتن است.

این مدرس حوزه علمیه چهارمحال و بختیاری اظهار کرد: انسان هرگز قادر نخواهد بود با زیرپایه اندک و ضعیف یعنی گوشت و پیه استخوان، تشکیلات پیچیده و دشوار بدن انسان را به وجود آورد لذا بشر با وجود همه پیشرفت‌ها در مقابل صنعت خداوند متعال عاجز بوده و حرفی برای گفتن ندارد.

جمشیدی در پایان گفت: بشر هرچقدر هم پیشرفت کند، زیربنا را مرهون لطف و عنایت پروردگار است که این قدرت و توان را در وجود انسان‌ها برای تفکر و اندیشه و ابداع و اختراع نهاده است.