به گزارش اکوایران،بعد از تخریب ساختمان پلاسکو در دیماه سال ۱۳۹۵، سازمان میراث فرهنگی وقت تصمیم گرفت تا حریم بناهای مجاور ساختمان پلاسکو که شامل خانه مشیرالدوله پیرنیا، هرمز پیرنیا، مدرسه و کلیسا ژاندارک، مسجد هدایت و ساختمان تجاری غریب(کافه آیبتا سابق) بود و در أدوار گذشته در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده ولی […]
به گزارش اکوایران،بعد از تخریب ساختمان پلاسکو در دیماه سال ۱۳۹۵، سازمان میراث فرهنگی وقت تصمیم گرفت تا حریم بناهای مجاور ساختمان پلاسکو که شامل خانه مشیرالدوله پیرنیا، هرمز پیرنیا، مدرسه و کلیسا ژاندارک، مسجد هدایت و ساختمان تجاری غریب(کافه آیبتا سابق) بود و در أدوار گذشته در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده ولی تنها یک بنا(خانه مشیرالدوله پیرنیا) حریم مصوب داشت و الباقی بناها حریم مصوب نداشتند را به صورت یکپارچه مشخص، بازنگری و ابلاغ قانونی کند.
طی این فرآیند ۱۶ ساختمان در نقشه حریم این ۵ ساختمان به عنوان بنای ارزشمند قرار گرفت و تخریب و نوسازی آن ممنوع اعلام شد و به صورت رسمی ابلاغیه حریم این نباها در تاریخ ۲۴ مرداد ۱۳۹۸ به شماره ۱۲۴۰۹/۹۸۲۱۰۰ به دستگاه‌های مربوطه توسط علی اصغر مونسان معاون رئیس جمهور و رئیس سابق سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور ابلاغ شد.
یکی از بناهای ارزشمند در این نقشه، «خانه ولی الله پیرنیا» است که پسر «مشیرالدوله(حسن) پیرنیا» بود و خانه او یکی از بناهای دارای خاطرات به سزایی همچون ضبط برنامه گلها توسط «داوود پیرنیا»، جلسات سران و بزرگان، تدوین و نگارش “کتاب ایران باستان” توسط مشیرالدوله پیرنیا است و با مجموعه خانه های مجاور خود یک بافت تاریخی و ارزشمند را تشکیل می دهد.
اداره کل میراث فرهنگی استان تهران در ۱۸ خرداد سال ۱۳۹۴ طی استعلامی به شماره ۲۴۶۴/۱۲۶/۹۴۲ در مورد تخریب و نوسازی این بنا خطاب به شهرداری منطقه ۱۲، ممنوع اعلام می کند. پیرو همین نظر آقای «وحید عبدالهی، مالک خانه ولی الله پیرنیا» با وکالت آقای «رضا باقری» از دیوان عدالت اداری شکایتی تنظیم می کند و نسبت به نظر میراث اعتراض و درخواست ابطال نامه سال ۱۳۹۴ میراث فرهنگی استان را از دیوان عدالت اداری می کند. دیوان عدالت اداری نیز طی این درخواست پرونده را بررسی و در نهایت در رای تجدید نظر به شماره دادنامه ۱۴۰۱۳۱۳۹۰۰۰۳۰۵۲۵۰۷ به تاریخ ۱۵ اسفند ۱۴۰۱ اعلام می کند که “طبق بند ۳ دستورالعمل تعیین آثار واجد ارزش فرهنگی و تاریخی، آثار پیشنهادی برای قرارگیری در فهرست آثار واجد ارزش فرهنگی و تاریخی می باسیت ابتدا از سوی إدارات کل استانها شناسایی و به منظور تصمیم گیری نهایی به معاونت میراث فرهنگی کشور احاله شود.
معاون میراث فرهنگی کشور بر أساس نظر کمیته ثبت استان یا شورای ملی ثبت آثار و با پیشنهاد اداره کل ثبت آثار نسبت به اعلام رسمی واجد ارزش فرهنگی و تاریخی بودن یک اثر یا عدم آن اقدام می نماید. اعلام واجد ارزش فرهنگی و تاریخی بودن اثر به مراجع قانونی ذیربط از سوی معاون میراث فرهنگی صورت می پذیرد. اعلام مذبور از طریق حکم ابلاغ ثبت اثر در فهرست آثار واجد ارزش فرهنگی و تاریخی و یا از طریق ابلاغ نقشه های حریم آثار ملی صورت می گیرد و با توجه به اسناد و مدارک ارائه شده دلیلی بر انجام فرآیند مذکور از سوی طرف شکایت مشاهده نمی‌شود و بنابراین تجدید نظرخواهی موجه و دیوان عدالت حکم به ورود شکایت و ابطال نامه مورد اعتراض را صادر و رای صادره قطعی است.”
از این رای اینگونه می توان برداشت کرد که قاضی از نقشه مصوب حریم املاک مجاور خانه مشیرالدوله پیرنیا در سال ۱۳۹۸ بی اطلاع بوده و نقشه ای به دیوان عدالت اداری از سوی اداره کل میراث فرهنگی استان تهران ارائه نشده و براساس نامه سال ۱۳۹۴ و به دلیل عدم مستندات قانونی، نامه سال فوق الذکر را باطل کرده است که این موضوع جای سوال دارد که چرا اداره کل میراث فرهنگی استان تهران و به طور مشخص معاونت های میراث فرهنگی و حقوقی این نقشه را برای دادگاه ارائه نکرده اند؟
در رای دیوان عدالت اداری ذکر شده در صورتی که بنا در حریم مصوب واجد ارزش تاریخی فرهنگی بوده است به معنای سیر فرایند قانونی آن است که این خانه با نام خانه “ولی االله پیرنیا” به عنوان اثر واجد ارزش تاریخی فرهنگی در نقشه حریم سال ۱۳۹۸ مخص شده ؛ پس حتی اگر طبق نظر دیوان عدالت اداری، نامه سال ۱۳۹۴ ابطال شده باشد اما مشخصاً حریم ابلاغی در سال ۱۳۹۸ پا برجا بوده و ملاک عمل است اما استان تهران در دوره مدیریت «پرهام جانفشان، مدیرکل سابق اداره کل میراث فرهنگی استان تهران» در اقدامی غیرقانونی و بدون در نظر گرفتن حریم قانونی و ابلاغ شده از سوی وزیر میراث فرهنگی را نادیده گرفته و بدون تشکیل شورای فنی، کمیته من درآوردی متشکل از کارشناسان معاونت میراث فرهنگی تشکیل داده و در آن به استناد رای دیوان، در تاریخ ۳ آبان ۱۴۰۲ به شماره نامه ۸۸۱۶/۱۲۶/۱۴۰۲ به شهرداری منطقه ۱۲ اعلام می کند که تخریب و نوسازی بنا طبق رای دیوان بلامانع است و تنها باید از بنا مشیرالدوله پیرنیا در هنگام گودبرداری ۳ متر فاصله گرفته شود و تا ارتفاع ۱۲ متر روی پیلوت و با کاربری مسکونی و ارائه
نقش های معماری جهت تائید اداره کل، حق ساخت و ساز دارد.
نکته جالب توجه اداره کل میراث فرهنگی استان تهران، بهانه عجیب این اداره در مورد عدم تشکیل شورای فنی است که حداقل ۲ سالی است برگزار نمی شود و مدیرکل از ظرفیت اختیارات خود که متاسفانه در دولت قبل توسط « علی دارابی، معاون فعلی معاونت میراث فرهنگی وزارت میراث» به استانها واگذار شد، استفاده کرده و شورای فنی را تشکیل نمی دهد و از آن سو معاونت میراث فرهنگی استان کمیته غیرقانونی را تشکیل می دهد که بخشی از کارشناسان رای دهنده در ان به دلیل رای های قضائی به دلیل مسائل مالی، از کار در تصمیمات مهم منع شده اند و چگونه این افراد می توانند برای موضوعات مهم این چنین تصمیم بگیرند؟! از سوی دیگر در مجوز صادره ۱۲متر روی پیلوت داده شده که در عمل به جای ۱۲متر ارتفاع، ۱۳متر ارتفاع ساخته خواهد شد که این موضوع نیز تخلف دیگر این اداره کل از ضواب حریم ابلاغی است.
حال مالک این بنا در تاریخ ۳ آذر ۱۴۰۳ به شماره نامه ۸۴۸۲/۱۲۶/۱۴۰۳۲ توسط اداره کل میراث فرهنگی تهران، در حال اخذ پروانه ساختمانی و عملیات شروع تخریب و نوسازی در شهرداری منطقه ۱۲ است و جا دارد که هر چه سریعتر وزیر میراث فرهنگی و دستگاه های نظارتی و حراستی به این موضوع ورود پیدا کرده و ضمن برخورد با متخلفان، از طریق دادستانی محترم تهران یا کشور دستور توقف عملیات گرفته شود تا بتوان رای قبلی دیوان عدالت اداری را از طریق ظریف ماده ۳۹ قانون دیوان و یا اختیارات رئیس دیوان ابطال کرد و با متخلفان برخورد مناسبی همانند «پرونده متخلفان پروژه مجتمع تجاری شمس العماره در مجاورت کاخ موزه جهانی گلستان»، با آنها صورت گیرد.
