به گزارش اکوایران، با ادامه رشد قیمت اجاره‌خانه در تهران، مستأجران مجرد به یکی از آسیب‌پذیرترین گروه‌های بازار تبدیل شده‌اند؛ گروهی که اغلب به‌دلیل درآمد محدود و نداشتن شریک درآمدی، ناچارند به سراغ کوچک‌ترین و ارزان‌ترین واحدهای موجود در بازار بروند. اما پرسش اینجاست: در شرایط فعلی، چه گزینه‌هایی برای این گروه باقی مانده است؟ […]
به گزارش اکوایران، با ادامه رشد قیمت اجاره‌خانه در تهران، مستأجران مجرد به یکی از آسیب‌پذیرترین گروه‌های بازار تبدیل شده‌اند؛ گروهی که اغلب به‌دلیل درآمد محدود و نداشتن شریک درآمدی، ناچارند به سراغ کوچک‌ترین و ارزان‌ترین واحدهای موجود در بازار بروند. اما پرسش اینجاست: در شرایط فعلی، چه گزینه‌هایی برای این گروه باقی مانده است؟
در مناطقی مانند منطقه ۱۰ (جیحون، سلسبیل، کمیل)، اجاره یک واحد تا حداکثر ۵۰ مترمربع، معمولاً بین ۱۰۰ تا ۵۰۰ میلیون تومان به‌صورت رهن یا با اجاره‌های ماهانه تا سقف ۱۸ میلیون تومان عرضه می‌شود. با این حال، همچنان می‌توان با بودجه‌ای حدود ۴۰۰ میلیون تومان، یک واحد دارای پارکینگ، انباری و آسانسور را به‌صورت رهن کامل در این محدوده اجاره کرد.
برای مثال، در محله جیحون، یک آپارتمان ۵۰ متری و ۸ سال ساخت با امکانات کامل، با ۴۰۰ میلیون تومان رهن کامل آگهی شده است.
با این حال، افراد مجرد برای رهن یا اجاره خانه با محدودیت‌هایی مواجه‌اند؛ چراکه در برخی فایل‌ها عباراتی مانند «فقط خانواده»، «به مجرد اجاره داده نمی‌شود» یا «فقط خانم» دیده می‌شود. این موارد، حتی اگر از نظر قانونی الزام‌آور نباشند، در عمل شانس یافتن خانه را برای مستأجران مجرد کاهش می‌دهد.
در شرق تهران، در مناطقی مانند مناطق ۷، ۱۳ و ۱۴، امکان رهن کامل آپارتمان‌هایی با مساحت کمتر از ۴۰ مترمربع و بودجه‌ای حداکثر ۴۰۰ میلیون تومان وجود دارد. برای نمونه، در محله لشکر، یک واحد ۳۲ متری، ۹ سال ساخت و دارای انباری، با مبلغ ۳۵۰ میلیون تومان رهن کامل آگهی شده است.
آپارتمان‌های زیرهمکف و واحدهای با سن بنای بالای ۳۰ سال نیز به‌دلیل صرفه‌جویی اقتصادی، جزو گزینه‌های قابل‌توجه برای افراد مجرد و جمع‌های مجردی هستند. یک مشاور املاک در این رابطه می‌گوید: «به‌دلیل آنکه توان و درآمد اکثر افراد مجرد در تهران پاسخگوی اجاره خانه‌های نوساز یا حتی معمولی نیست، معمولاً به سراغ واحدهای قدیمی یا زیرهمکف می‌روند. این خانه‌ها ممکن است از نظر نورگیری و تهویه وضعیت مطلوبی نداشته باشند، اما به‌دلیل اجاره پایین‌تر، برای دانشجویان یا کسانی که تنها زندگی می‌کنند، مناسب‌تر هستند.»
او اضافه می‌کند: «در برخی موارد، افراد مجرد با تشکیل جمع‌های هم‌خانه‌ای، مانند گروه‌های چندنفره از آقایان یا خانم‌ها، هزینه اجاره را میان خود تقسیم می‌کنند تا بتوانند از پس هزینه‌ها بربیایند.»
در مجموع، مستأجران مجرد در تهران با محدودیت‌های دوگانه‌ای روبه‌رو هستند؛ از یک‌سو فشار قیمتی و کاهش توان اقتصادی، و از سوی دیگر محدودیت انتخاب در برخی از فایل‌های مسکن. در چنین شرایطی، هم‌خانه‌شدن، خانه‌های کوچک، قدیمی یا زیرهمکف، تنها گزینه‌های باقی‌مانده برای این گروه از شهروندان هستند.
